Mi fido di te!

dinsdag 2 februari 2010

Zondagmiddag nieuwjaarsreceptie Open VLD Menen (mijn eerste).














Veel volk, in alle leeftijdscategorieën, op deze receptie. Veel bekende gezichten ook van wie ik niet wist dat ze geëngageerd waren. En veel positieve reacties, vooral tegen de voorzitter, ‘we’ geloven er weer in. Er is veel werk aan de winkel, maar met deze basis kunnen we de strijd aangaan.

Sympathiek ook, dat de mandatarissen de drankjes en hapjes opdienen. Optimaal gebruik maken van het korte contact. Bereikbaar zijn. Aanspreekbaar, al is het niet altijd eenvoudig balancerend met een schotel ganzenleverhapjes…

Is alles dan alleen maar positief? Nee… we zijn niet naïef.Zo had ik een gesprek met iemand die ik lange tijd niet had gezien, en van wie ik zijn connectie met ‘de blauwe’ niet kende. Die vertelde mij, bijna verontschuldigend, dat hij van thuis uit het liberalisme had meegekregen en steeds naar de activiteiten kwam, maar verder niets te maken had, en wou hebben, met politiek. Tegen een partijgenoot op de liberale nieuwjaarsreceptie… Alsof het een ziekte is. Alsof men dat niet graag toegeeft.

Misschien ligt daar wel de eerste grote uitdaging voor Eddy Lust en zijn bestuur: de grote groep leden voor de volle 100% achter de afdeling krijgen. Ze trots maken op hun engagement.Ruim vierhonderd leden telt onze afdeling. Dat is zéér veel, vooral met de resultaten van de laatste verkiezingen in het achterhoofd… Vorig jaar waren het er tweehonderd. En het moeten er nog een pak meer worden.

Dat vindt de voorzitter. Die in zijn toespraak zijn twijfel uitsprak over zowel het nationale als het lokale bestuur.Nationaal regeert rustige vastheid… De regeringspartijen willen vooral niets fout doen met de verkiezingen van 2011 in zicht. En doen dus maar niets… Of het zou onder invloed moeten zijn.

Lokaal kwam de klucht van de stadsbegroting ter sprake. Slechte reclame is ook reclame zullen de socialisten gedacht hebben…

Open VLD daarentegen creëert voor zichzelf een opwaartse spiraal. Zowel nationaal als lokaal. Dat wij zoveel mensen uit verschillende leeftijdscategorieën aanspreken bevestigt de stelling: in wezen is iedereen liberaal.

Aan ons om daarop verder te bouwen, om politiek ten dienste van de kiezer te voeren. Om te luisteren naar de jonge mensen. Naar de zelfstandigen. Naar arbeiders en bedienden. Naar de ouderen. Naar hun verwachtingen en hun verzuchtingen. Naar hun ideeën. Naar hun vragen. En antwoorden te bieden. Actie te ondernemen. En resultaten te halen.

In commerciële middens is het algemeen geweten dat de beste reclame die is, die door tevreden klanten (of leden in dit geval) wordt gemaakt. En dat het zoveel meer (energie) kost een nieuw lid binnen te halen dan een bestaand lid tevreden te houden.

Ziedaar de uitdaging voor Open VLD Menen in 2010.

mb